De consequenties

 Titelbeschrijving 

Nina Weijers, De consequenties. Uitgeverij: Atlas Contact, Amsterdam. (2013)

Samenvatting

Minnie Panis is als baby veel te vroeg geboren. Omdat ze zo klein was, was het de vraag of ze het wel zou overleven. Na haar geboorte is ze wekenlang in een couveuse gelegd. In de couveuse groeide ze wat en sterkte ze wat aan. Na een lange tijd mocht ze mee naar huis, waar de zorg alleen aan haar moeder overgelaten werd. De vader van Minnie was namelijk nergens te bekennen.

Al snel valt het de moeder van Minnie op dat haar kind niet huilt. Als ze gaat nadenken, komt ze er zelfs achter dat haar dochter nog nooit gehuild heeft. Zelfs niet tijdens de geboorte. Ze begint zich onmiddellijk zorgen te maken, omdat ze zich beseft dat baby’s horen te huilen en Minnie een flinke ontwikkelingsachterstand kan hebben door haar vroege geboorte. Ze besluit terug naar het ziekenhuis te gaan, waar ze erop staat dat ze haar onderzoeken. In het ziekenhuis willen ze Minnie niet verder onderzoeken, omdat ze van mening zijn dat er niks aan de hand is. Uiteindelijk wordt Minnie naar een centrum voor huilende baby’s gestuurd. Ze wordt hier behandeld door Johnstone.

Johnstone komt er al snel achter dat Minnie erg gevoelig is voor muziek. Als hij haar met bepaalde muziek voor de televisie zet, komen al snel de eerste tranen. De tranen gaan over in een flink gehuil. Minnie huilt eindelijk voor de eerste keer na haar geboorte.

Tegenwoordig is Minnie een kunstenares. Haar relatie is net verbroken, omdat ze vreemd is gegaan met een fotograaf. Op een gegeven moment zien ze elkaar regelmatig. Ze hebben het leuk met elkaar, en elke keer als ze elkaar zien hebben ze seks met elkaar. Op een gegeven moment komt Minnie erachter dat ze zwanger is van de fotograaf.

Omdat ze benieuwd is naar haar eigen leven, huurt ze de fotograaf voor drie weken in. Ze spreekt met hem af dat hij haar drie weken lang overal volgt. Ze mogen geen contact met elkaar hebben, en als ze elkaar toevallig tegenkomen, mogen ze niks tegen elkaar zeggen. Daarnaast mag Minnie alleen nog maar met de fiets door Amsterdam reizen, omdat de fotograaf haar in het openbaar vervoer en de auto niet kan fotograferen. Na drie weken moet hij de foto’s ergens naartoe brengen. Ook op dat moment is het niet de bedoeling dat ze elkaar tegenkomen. Minnie weet niet wanneer de drie weken waarin ze achtervolgt wordt in gaan. Het is voor haar dus een verrassing om te zien wanneer ze precies gefotografeerd is.

Een aantal dagen later is Minnie wat door de stad rond aan het slenteren. Ze gaat naar een café waar ze koffie bestelt en een boek leest. Ze kan zich echter niet concentreren op het lezen van het boek. Na het café gaat ze een stukje wandelen. Tijdens haar wandeling ziet ze dat de sloten bevroren zijn. Zo dom als ze is, loopt ze een bevroren sloot op. Het ijs is echter nog niet zo hard dat je erop kan lopen. Hierdoor valt Minnie door het ijs en belandt ze onder een wak.

Al snel komt een man haar helpen. Het is Johnstone, en hij herkent haar onmiddellijk. Minnie kent hem echter niet, omdat Johnstone haar behandeld heeft toen ze baby was. Johnstone biedt Minnie hulp aan en vertelt dat ze elkaar kennen. Minnie is meteen benieuwd naar het verhaal, en besluit mee naar het huis van Johnstone te gaan.

Thuis wil Johnstone eerst een experiment met haar doen. Hij is namelijk benieuwd of ze nog steeds zo emotioneel reageert op de muziek als toen ze baby was. Hij laat haar muziek horen en ziet dat ze geëmotioneerd raakt.

Vervolgens vertelt Johnstone alles over het centrum voor huilende baby’s en zijn therapie als behandelaar van Minnie. Minnie is onder de indruk. Ze heeft nooit geweten dat ze te vroeg geboren is, omdat haar moeder dat altijd voor haar geheim heeft gehouden. Ze weet dus ook niet dat ze ooit behandeld is omdat ze niet kon huilen.

Na een paar dagen gaat Minnie weer naar huis. Minnie is al die tijd bij Johnstone gebleven. Ze wil even alles laten bezinken wat Johnstone tegen haar gezegd heeft. Daarnaast is ze erg teleurgesteld in haar moeder, omdat haar moeder voor haar gevoel ontzettend veel heeft achtergehouden.

Op een gegeven moment breekt het moment aan waarop Minnie en de fotograaf hebben afgesproken om de foto’s te gaan bekijken. Minnie gaat zenuwachtig naar de afgesproken plek. Ze is benieuwd wat de fotograaf voor foto’s gemaakt heeft. Het feit dat ze niet weet wanneer de foto’s gemaakt zijn, maakt haar alleen maar zenuwachtiger.

Op de afgesproken plek krijgt ze door een kunstenaar een envelop overhandigd. In deze envelop zitten de foto’s die de fotograaf gemaakt heeft. Bij de envelop zit een brief die ze eerst leest. Op deze brief staat dat hij zich niet aan de afspraak gehouden heeft. Hij heeft namelijk maar een paar uur gefotografeerd, in plaats van de afgesproken drie weken. Hij legt uit dat hij haar de dag van de val door het ijs gefotografeerd had, maar te laf was om haar te redden uit het wak. Hierdoor is hij zo van zichzelf geschrokken dat hij naar huis is gegaan. Omdat hij Minnie daarna niet meer zag was hij bang dat ze overleden was. Hij baalt van zijn eigen reactie, en excuseert zich over het feit dat hij haar niet geholpen heeft.

Een paar dagen na de val door het ijs, ziet de fotograaf dat Minnie weer thuiskomt. Hij is ontzettend blij dat ze nog in leven is. Tegelijkertijd schaamt hij zich voor het feit dat hij haar niet gered heeft, waardoor hij geen contact meer met haar zoekt. Als hij vervolgens ook nog een leuk aanbod voor een fotoreportage in het buitenland krijgt, besluit hij naar het buitenland te vertrekken. Tot zijn grote spijt heeft hij dus maar een paar uur foto’s kunnen maken van haar leven.

Verhaalanalyse

Titelverklaring

De titel 'De consequenties' is te verklaren door alle keuzes die Minnie moet maken in haar leven. Minnie vindt keuzes maken moeilijk en denkt bij elke keuze die ze moet maken na over de consequenties de er zijn. 

Motto

I really like that moment when the performance becomes life itself.
Marina Abramovic

 

Marina Abramovic is een Servische kunstenares die zich bezighoudt met videokunst en performance. De quote komt uit een biografie over Marina Abramovic. Het motto slaat dus op het project waarmee Minnie in het verhaal mee bezig is. Minnie heeft een project opgezet, waarin ze drie weken lang gefotografeerd wordt door een fotograaf.

Ik heb dit gelezen op internet maar kon het zelf nergens uithalen. 

Thema 

Het thema van dit boek is kunst. Minnie is zelf een kunstenares en er worden ook veel verwijzingen gemaakt naar kunstenaars. Een verder thema van dit boek vond ik de moeder-dochter relatie tussen Minnie en haar moeder. Minnie heeft niet een hele goede relatie met haar moeder en daar baalt ze wel van. Het verhaal is ook te koppelen bij coming of age omdat er wordt beschreven hoe Minnie opgroeit en volwassen wordt. 

Tijd en ruimte

Het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Het verhaal is opgedeeld in verschillende jaartallen vanaf 1984 tot 2012. 

Vertelinstantie

Het verhaal wordt in de hij/zij -vorm geschreven in de perspectieven van Minnie en haar moeder. 

Personages

Minnie Panis - Minnie is de hoofpersoon van het verhaal. Ze is een kunstenares en hoewel ze sterk in haar schoenen staat is ze erg onzekere over de keuzes die ze moet maken. 

de fotograaf - De fotograaf is de man waarmee Minnie een affaire had maar ook degene die de opdracht krijgt om Minnie 3 weken lang te fotograferen. Hij komt egoïstisch over door zijn fotosessie van Minnie die hij zonder haar toestemming heeft uitgebracht. 

moeder van Minnie - De moeder van Minnie is een alleenstaande moeder die heel zorgzaam is. De moeder heeft echter veel dingen over Minnie's jeugd geheim gehouden. 

Johnstone - Johnstone is de dokter die Minnie heeft behandeld toen ze een baby was. Johnstone heeft haar ook gered toen ze door ijs zakte. 

Eindoordeel

Ik vond het in het begin een heel vaag boek omdat ik het maar niet snapte. Er waren veel flashbacks dus het was voor mij heel erg chaotisch om de hele tijd grote tijdsprongen te maken. Toen ik eenmaal in het verhaal zal werd alles duidelijk en vond ik het boek heel erg leuk. Ik vond het wel een moeilijk boek om te lezen omdat er veel gebruik werd gemaakt van beeldspraak en er werden veel verwijzingen gemaakt naar personen die ik niet kenden. Er werden ook veel woorden gebruikt waarvan ik de betekenis niet wist. 

Keuzeopdracht

Ik heb de keuze opdracht gekozen om een stukje uit een dagboek te schrijven. Ik heb gekozen om het stukje te pakken dat Minnie door het ijs zakt en vervolgens bij Johnstone terecht komt. 

Lief dagboek,

Vandaag ben ik met mijn domme kop op het ijs gaan lopen... wist ik veel dat ik er door heen ging zakken. De man die mij had gered was heel behulpzaam en zorgzaam. Zijn naam was Johnstone. Hij zei dat hij mij al kende. Hoe dan???? Het enigste wat ik me de hele tijd afvroeg was 'Wie ben jij en hoe ken jij mij.' Toen ging hij me het verhaal uitleggen. Jezus... Wat heeft mijn moeder nog meer geheim gehouden voor me? Blijkbaar was ik geen huilbaby. Maar dat is toch juist een goed ding dacht ik altijd. Johnstone heeft me genezen als baby. Ik voel me verraden door mijn eigen moeder. Dit is toch niet z'n erg ding dat ze me dit nooit  kon vertellen? Maar in ieder geval heeft Johnstone me goed verzorgd. Ik was blij dat hij me alles wilde uitleggen. Toen ik bij Johnstone was kwam ik nog ergens achter... Ik ben zwanger... van de fotograaf. Dit is de grootste shock van allemaal. Ik voelde me al een tijdje niet lekker maar ik had nooit verwacht dat ik zwanger zou zijn. Ik ben toch nog helemaal niet klaar om moeder te worden en te zorgen voor een andere levend wezen? Ik kan nog niet eens voor mezelf zorgen. Moet ik dit gaan vertellen aan de fotograaf? Of wil hij dan nooit meer iets met me te maken hebben? Waarom overkomt mij nou zoiets. Ik ben bang voor alle komende keuzes die ik moet maken. Kan ik wel leven met de consequenties?

Liefs, Minnie